Γράφει ο Στέφανος Αλυσανδράτος.
Δεν είναι η πατρίδα μας το κράτος των ανάλγητων κυβερνώντων, ή των
διεφθαρμένων και των διαπλεκόμενων.
Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με
τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν.
Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και
σπανίως στοργικό, μπορεί να βάζει υπηρεσίες του να δέρνουν τους συνταξιούχους, να μη
σέβεται κανέναν, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.
Η πατρίδα πάλι, είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.
Η πατρίδα για τον καθένα μας δεν είναι χώμα και νερό, δεν είναι απλή στεριά,
αλλά είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.
Ό,τι μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας.
Στην αιώνια διαδρομή μας δεχθήκαμε πολλών ειδών προκλήσεις! Και σε όλες
ανταποκριθήκαμε και τα καταφέραμε!
Το ίδιο καλούμαστε να κάνουμε και τώρα!
Αν δεν ξεχάσουμε την πίστη μας, που μας κράτησε σαν έθνος ζωντανό όταν αλύπητα
μας χτυπούσαν οι πασάδες και οι αγάδες…
Αν μείνουμε στέρεοι στα ιδανικά της φυλής μας…
Αν τιμήσουμε το όνομα που η ιστορία μας έβαλε να κουβαλάμε…
Αν επικαλεστούμε εκείνες τις δυνάμεις που πάντα στάθηκαν στο πλευρό του Ελληνικού
έθνους και που τιμήθηκαν και δοξάσθηκαν στο διάβα του χρόνου από τους Έλληνες…
Τότε να είστε βέβαιοι πως για κάθε θυσία μας, για κάθε ώρα που θα περνάμε
μαρτυρώντας στα αόρατα κελιά και τις φυλακές των τραπεζιτών, κάθε στιγμή που θα
υποφέρουμε για να τιμήσουμε την κληρονομιά μας, θα μας επιστραφεί στο
πολλαπλάσιο και θα απολαύσουμε τους καρπούς αυτής της θυσίας.
Είναι της μοίρας μας γραφτό να πολεμάμε με θηρία και να πετυχαίνουμε νίκες.
Αλλά ακόμη και μέσα από τις ήττες μας, παραδίδουμε μαθήματα ανθρωπισμού και αξιών
σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Γιατί έχουμε μάθει να παλεύουμε και να νικάμε.
Να παλεύουμε με ορατές και αόρατες δυνάμεις και να εξυψωνόμαστε μέσα από τους αγώνες
μας.
Και να θυμάστε, πως και τώρα μας φοβούνται οι μισεροί, γι’ αυτό και μας χτυπάνε ανελέητα.
Τρέμουν τη ρίζα που μας γέννησε, σκιάζονται τη στιγμή που θα σηκωθούμε όρθιοι και
υπερήφανοι για ν’ απαιτήσουμε τα δικά μας και τα δικά των δικών μας και όλα τα κλεμμένα
πίσω…
Νομίζουν πως θα μας λυγίσουν και ξεχνούν οι δύσμοιροι πως ετούτη τη φυλή, τούτο το
έθνος. όταν το χτυπάς πεισμώνει κι όταν το φοβερίζεις, το οργίζεις…
Ξεχνούν οι δύσμοιροι πως άλλο από αγώνα δεν γνωρίζει η φυλή μας που έσπειρε αυτή τη
γη με κόκαλα ηρώων και την πότισε με αίμα γενναίων.
Δώστε κουράγιο στον διπλανό σας! Κρατήστε λιγάκι τον Σταυρό του να σηκωθεί ορθός,
κλείστε τούτο το ρημάδι και σταθείτε στους ανθρώπους σε κάθε γειτονιά...
Αυτή είναι η Ελλάδα, έτσι άντεξε και είναι γραφτό της και πάλι να αντέξει και να
λευτερώσει και όλο το ντουνιά... Έτσι γινόταν πάντα, τώρα γιατί να αλλάξει;
Άντε το λοιπόν, καλόν αγώνα να έχουμε στην ζωή ο καθένας μας και όσο πιο
δύσκολος γίνει, τόσο καλύτερα για εμάς που θα είμαστε οι νικητές και αν σας δυσκολεύει
και λιγάκι η ζωή, να θυμάστε: Τόσο γλυκύτερη η Ελλάδα...
Φυλάξτε την βαθιά μέσα σας, γιατί έχει μπόρα και χιονιά εμπρός μας...
Φυλάξτε την βαθιά μέσα σας, γιατί έχει μπόρα και χιονιά εμπρός μας...
Δημοσίευση σχολίου